غبار صحن تو بر درد جان دواست بقیع!
غبار صحن تو بر درد جان دواست بقیع!
خرابه های تو، باغِ بهشتِ ماست، بقیع!
تو هم چو فاطمه در شهر خویش تنهایی
غریبی و، همه کس با تو آشناست، بقیع!
اگر چه روی به کعبه نماز می خوانیم
تو قبله دلِ مایی، خدا گواست، بقیع!
خرابه های تو، باغِ بهشتِ ماست، بقیع!
تو هم چو فاطمه در شهر خویش تنهایی
غریبی و، همه کس با تو آشناست، بقیع!
اگر چه روی به کعبه نماز می خوانیم
تو قبله دلِ مایی، خدا گواست، بقیع!
۱.۰k
۱۸ آبان ۱۴۰۳
