اگر بخواهی واقع بینانه به زندگی نگاه کنی؛ تمامش درد و رنج
اگر بخواهی واقع‌بینانه به زندگی نگاه کنی؛ تمامش درد و رنج و دلواپسی‌ست، دلواپسی برای چندثانیه و دقیقه و روز و ماه و سال بعد، دلواپسی برای اینکه می‌دانی ماندنی نیستی و عزیزانت هم... که هر لحظه حادثه و کهولت و بیماری در کمین است، دلواپسی برای اینکه نمی‌دانی حتی چند ثانیه‌ی بعدت دقیقا چه خواهد شد، دلواپسی برای اینکه سهم زیادی در جهت‌دهی به دنیا و آدم‌ها نداری...
اگر بخواهی واقع‌بینانه به زندگی نگاه کنی، هیچ زمانی حالت خوب نخواهد شد، چون «حقیقت» ترسناک است، «نهایت» ترسناک است، اینکه چه هستیم و ما را برای مدت کوتاهی و برای چه به این جهان فرستاده‌اند ترسناک است، اینکه هیچ‌‌چیز و هیچ‌کس و هیچ‌جا حقیقتا متعلق به ما نیست، ترسناک است...
برای تحمل زندگی و برای خوب بودن حالت، باید خودت را گول بزنی، باید بلد باشی خیال ببافی و فکرهای خوب کنی، حتی اگر هیچ مصداقی در واقعیت نداشته‌باشند، باید بلد باشی برای خودت دلخوشی‌های ریز و کوچک، دست و پا کنی و با وجود آن‌ها انگیزه بگیری، باید بلد باشی بخندی، جدی نگیری، راحت و بدون نیاز به برهان، بپذیری و بی‌خیال باشی.
زندگی را جور بهتری نمی‌توان تحمل کرد. فهمیدن و اندیشیدن خوب است، اما اگر تمام آدم‌ها بفهمند و فکر کنند و به معنای حقیقیِ کلمه «واقع‌بین» باشند؛ در بهترین حالت، دنیا پر میشود از آدمک‌های افسرده و غمگین و ناخوش‌احوالی که حتی انگیزه‌ای برای راه رفتن و حرف زدن هم ندارند...
خیال‌بافی، الزامی‌ترین مکمل زیستن است،
لطفا تا می‌توانید خیال ببافید، فکرهای خوب کنید، با آدم‌ها مهربان باشید و به از اینجا به بعدش زیاد فکر نکنید، وقتی تغییر ناپذیر است و دردناک؛ باید نادیده‌اش انگاشت و به خیالات، دلخوش بود،
پس پناه می‌بریم به هنر، به ادبیات، به موسیقی،
پناه می‌بریم به خدا، به نادیده‌ها، به خیال،
پناه می‌بریم به عشق...🍂😍
#نرگس_صرافیان_طوفان
نیاز داریم به یک نفر که بپرسد "بهتری؟"
و بی‌تعارف بگوییم "نه! راستش اصلا خوب نیستم."
نیاز داریم به کسی که از بد بودن حال ما، به نبودن پناه نبرد، که بشود بگویی خوب نیستم و او بماند و بسازد و با حرف‌هایش، امید و انگیزه و لبخند بیاورد. که برایش خودت باشی و برای نگه داشتن و ماندنش نقابِ "من خوبم و همه چیز رو به راه است" نزنی.
نیاز داریم به یک نفر که رفیق باشد، نه دوست! که "دوست" یار شادی و آسانی‌ست و "رفیق" شریک غم‌ها و بانیِ لبخندها...
که فرق است میان رفیق و دوست و ما این‌روزها دلمان رفیق می‌خواهد، نه دوست...💕🍃
#نرگس_صرافیان_طوفان
بـگـذار هـمـه زخـمـم بـاشـنـد
وقـتی تـو ایـن چـنیـن مـرهـمـی🖇🧿❤
اگر بخواهی واقع‌بینانه به زندگی نگاه کنی، هیچ زمانی حالت خوب نخواهد شد، چون «حقیقت» ترسناک است، «نهایت» ترسناک است، اینکه چه هستیم و ما را برای مدت کوتاهی و برای چه به این جهان فرستاده‌اند ترسناک است، اینکه هیچ‌‌چیز و هیچ‌کس و هیچ‌جا حقیقتا متعلق به ما نیست، ترسناک است...
برای تحمل زندگی و برای خوب بودن حالت، باید خودت را گول بزنی، باید بلد باشی خیال ببافی و فکرهای خوب کنی، حتی اگر هیچ مصداقی در واقعیت نداشته‌باشند، باید بلد باشی برای خودت دلخوشی‌های ریز و کوچک، دست و پا کنی و با وجود آن‌ها انگیزه بگیری، باید بلد باشی بخندی، جدی نگیری، راحت و بدون نیاز به برهان، بپذیری و بی‌خیال باشی.
زندگی را جور بهتری نمی‌توان تحمل کرد. فهمیدن و اندیشیدن خوب است، اما اگر تمام آدم‌ها بفهمند و فکر کنند و به معنای حقیقیِ کلمه «واقع‌بین» باشند؛ در بهترین حالت، دنیا پر میشود از آدمک‌های افسرده و غمگین و ناخوش‌احوالی که حتی انگیزه‌ای برای راه رفتن و حرف زدن هم ندارند...
خیال‌بافی، الزامی‌ترین مکمل زیستن است،
لطفا تا می‌توانید خیال ببافید، فکرهای خوب کنید، با آدم‌ها مهربان باشید و به از اینجا به بعدش زیاد فکر نکنید، وقتی تغییر ناپذیر است و دردناک؛ باید نادیده‌اش انگاشت و به خیالات، دلخوش بود،
پس پناه می‌بریم به هنر، به ادبیات، به موسیقی،
پناه می‌بریم به خدا، به نادیده‌ها، به خیال،
پناه می‌بریم به عشق...🍂😍
#نرگس_صرافیان_طوفان
نیاز داریم به یک نفر که بپرسد "بهتری؟"
و بی‌تعارف بگوییم "نه! راستش اصلا خوب نیستم."
نیاز داریم به کسی که از بد بودن حال ما، به نبودن پناه نبرد، که بشود بگویی خوب نیستم و او بماند و بسازد و با حرف‌هایش، امید و انگیزه و لبخند بیاورد. که برایش خودت باشی و برای نگه داشتن و ماندنش نقابِ "من خوبم و همه چیز رو به راه است" نزنی.
نیاز داریم به یک نفر که رفیق باشد، نه دوست! که "دوست" یار شادی و آسانی‌ست و "رفیق" شریک غم‌ها و بانیِ لبخندها...
که فرق است میان رفیق و دوست و ما این‌روزها دلمان رفیق می‌خواهد، نه دوست...💕🍃
#نرگس_صرافیان_طوفان
بـگـذار هـمـه زخـمـم بـاشـنـد
وقـتی تـو ایـن چـنیـن مـرهـمـی🖇🧿❤
۳۱.۷k
۱۱ آبان ۱۴۰۳
