بسم الله الذی خلق العشق.

بسم‌الله‌الذی‌خلق‌العشق.

روز عجیبی بود
کسی را نمیشناختم! حتی آشناترین ها برایم به چهره‌ های ناآشنایی تبدیل شده بودند.
جز لب و دهان چیزی نمیدیدم.
از انصاف نگُذَریم، همه نه! اما اکثریت چیزی جز نقاب بر چهره نزده بودند؛ حتی آنهایی که به قول خودشان: "این‌طرفی" بودند هم عجیب بنظر می‌آمدند‌.
گریه‌ام می‌آمد؛ اطراف را نگاهی انداختم، جایی خالی از سکَنه برای گریستن نیافتم.
چرا گریه؟!
گریه بر مظلومیت..
گریه بر حق خوری..
گریه بر این‌همه ظلم..
کار دیگری از دستم بر‌نمی‌آمد؟!
این بهانه ها چیست!
قدرت، قدرتِ اوست
کار، برای اوست
وسیله از اوست
شنونده از اوست
همه چیز اوست و برای اوست!
و با این اوصاف مگر میشود اینگونه به‌ در نگاه کنم و "آه" بکشم و بگویم:
کاری از دستِ منِ انسان برنمی‌آید. مگر میشود؟!!
بهانه دستِ خودتان ندهید
آدمی با توکل از پس هرکاری برمی‌آید،
روح توکل را باید دید، باید زیست!
اگر همین یک‌کار را بتوانم انجام دهم... مانعی نیست! همین یک‌کار را باید بسیار عالی به سرانجام برسانم.

القصه مؤمن جان، القصه..
امامِ ما همین گوشه‌ی این کره‌ی خاکی منتظرِ ماست..
یه دستی بجنبان
خانه‌ی دل را یه تکانی بده
خاک‌گیری کن از آن خانه‌ی بالاشهر! که گران‌ترین ملک آدمی، همین قلب اوست و کسی که در آن‌ جایگاه قرار میگیرد باید لایقش باشد؛ و برای این ملک هیچ شخصی، کسی را لایق تر از #حضرت_دوست ، پیدا نخواهد کرد!.

بیاید مواظب باشیم..
بیاید صادق باشیم..
حداقل با خودمون صادق باشیم!
نزار بشیم اهل کوفه‌ای که پشتِ امامشون رو خالی کردن.. .

#برای‌حضرت‌عشق
#شیعه‌ی‌دوازده‌امامی
#اشهد_ان_علی_ولی_الله
#غدیری_ام
#انسان