ماه من ، ازت ممنونم که به برکه ی تاریک زندگیم با اومدنت ن

ماه من ، ازت ممنونم که به برکه ی تاریک زندگیم با اومدنت نور بخشیدی ؛ و هرموقع حالم بد بود باعث حال خوبم شدی ،
تورو به اندازه تمام چاله های روی ماه دوست دارم ، به اندازه تموم دونه برف های زمستون ، تمام رنگ های رنگین کمون ، تمام گلبرگ های یک رز ، با تمام وجودم دوست دارم و میخوامت ،
هرچقدم سرت شلوغ باشه مهم نیس ،
میتونم تا هروقت بخوای برات صبر کنم ، حتی اگه تا ابدم بری ، تا ابد منتظرت میمونم ، که نکنه شاید روزی اومدی و من نباشم )
مهم نیس چقد داغونم ، بازم تمام تلاشمو میکنم تا خنده هاتو ببینم ، همین که تو خوشحال باشی برا من کافیه ، از روزی که اومدی معتادت شدم و چشمام جز تو هیچکس رو نمیبینه ، مهم نیس چقد ازم دوری یا چقد احتمالش کمه که یه روزی از نزدیک ببینمت و بفلت کنم ولی هرجایی که میرم تو باهامی ، شدی پاره تنم ، خود قلبم ،
الان تو بخشی از من که نه ، تو خود منی ))
از همون موقع که پاتو تو زندگیم گذاشتی خداروشکر میکنم ، جوری وابستت شدم که حتی فکر اینکه یروزی ولم کنی و بری حالمو بد میکنه ، من عاشق تک تک جزئیات توعم ، چشمات ، لبای خواستنی و صورت گوگولیت که ذوق مرگم میکنه ،
اینو بدون هرچی هم بشه من کنارتم ، باشه ؟
تو بهترین اتفاق زندگی منی )
با تو فهمیدم عشقی هم وجود داره ، عمر من .
تو برای من لازمی ، مث رگ های خونی ، مث اب و غذا و اکسیژن
تو لازمه‌ی زندگی منی فرشته من )