Life:p⁴

Life:p⁴

به‌اطرافم‌نگاه‌میکردم‌که‌چشمم‌به‌اسب‌های‌ظهره‌دار‌قلمروی‌کیم‌افتاد‌از‌استرس‌لب‌هایم‌را‌گزیدم‌الان‌باید‌چیکار‌کنم‌نمیخوام‌مراسم‌نامزدی‌جنی‌خراب‌شه‌و‌اگه‌از‌اینجا‌برم‌یک‌نوع‌بی‌احترامی‌میشه‌باید‌چیکار‌کنم‌خدایا‌کمکم‌کن‌....‌با‌فرود‌آمدن‌تهیونگ‌بر‌رویه‌زمین‌و‌نزدیکش‌شدنش‌به‌دروازه‌که‌با‌گل‌‌تزئین‌شده‌بود‌نفس‌من‌هم‌یک‌لحظه‌در‌سینه‌ام‌حبس‌شد‌الان‌باید‌چیکار‌کنم‌؟!!‌
تو‌فکر‌فرو‌رفته‌بودم‌که‌با‌صدای‌جونگ‌کوک‌به‌خودم‌آمدم‌
_بانو‌کیم‌اتفاقی‌افتاده‌چرا‌اتقدر‌غرق‌در‌فکر‌هستین‌؟!!
با‌استرس‌نفسم‌را‌بیرون‌دادم‌و‌لبخند‌زورکی‌ای‌زدم‌
+نه‌ارباب‌جوان‌هیچ‌اتفاقی‌نیوفتاده‌فقط‌بیش‌از‌حد‌برای‌بانوی‌جوان‌خوشحالم‌
جونگ‌کوک‌لبخندی‌زد‌و‌گفت:
_حتما‌نگران‌این‌هستین‌که‌بهترین‌دوستتون‌داره‌ازدواج‌میکنه‌و‌کمتر‌میتونه‌با‌شما‌وقت‌بگذرونه‌درسته؟!
خنده‌ی‌اجباری‌ای‌کردم‌و‌گفتم:
+بله‌دقیقا‌سرورم‌دوری‌از‌بانوی‌جوان‌برایم‌سخته‌
به‌طرف‌‌نگاهی‌کررم‌که‌قامت‌تهیونگ‌نمایان‌شد‌از‌دیدن‌برادرم‌هم‌خوشحال‌بودم‌هم‌نگران‌درسته‌هم پدرم هم‌برادرم‌خیلی‌بهم‌بدی‌کردند‌ولی‌توانایی‌ندارم‌که‌ازشون‌متنفر‌باشم‌آنها‌خانواده‌ی‌منن‌شاید‌برای‌آنها‌فقط‌یه‌آدم‌اضافی‌باشم‌ولی‌آنها‌همه‌کسانی‌هستن‌که‌من‌دارم‌...‌سرم‌را‌پایین‌آوردم‌که‌شاید‌تهیونگ‌من‌را‌نشناسه‌ولی‌هیچ‌چیز‌از‌چشمان تیز‌حاندان‌کیم‌دور‌نمی‌ماند‌مخصوصا‌‌چهره‌زیباو‌بی‌نقص‌دخترک‌شان‌...‌تهیونگ‌آروم‌به‌سمت‌ما‌قدم‌برداشت‌و‌کنار‌جنی‌ایستاد‌
برای‌ادای‌احترام‌به‌هم‌تعظیم‌کردیم‌و‌تهیونگ‌خیلی‌عادی‌به‌راهش‌ادامه‌داد‌...‌نفسی‌از‌روی‌آسودگی‌کشیدم‌و‌خوشحال‌بودم‌که‌منو‌نشناخته

ویو‌تهیونگ:
از‌زمان‌وردم‌تا‌به‌الان‌یک‌دختر‌کنار‌خانواده‌جئون‌وایستاده‌بود‌که‌بشدت‌شبیه‌پری‌بود‌همونقدر‌مثل‌پری‌با‌وقار‌و‌متین‌و‌بصدت‌زیبا‌و‌خواستنی‌ولی‌خواهر‌کوچولوی‌من‌خیلی‌وقته‌که‌گم‌شده‌و‌امکان‌نداره‌تو‌خاندان‌جئون‌باشه‌چون‌ممکنه‌نیروش‌اذیتشون‌بکنه‌...‌راستش‌حقیقت‌اینه‌که‌بعد‌از‌رفتن‌پری‌طبیب‌ها‌فهمیدن‌که‌تقصیر‌پری‌نبوده‌و‌نادیده‌گرفتن‌پدرم‌بود‌چون‌او‌میدانست‌که‌مادر‌بیمار‌است‌هم‌من‌هم‌پدر‌بشدت‌از‌کارمون‌پشیمون‌هستیم‌و‌فقط‌تلاش‌میکتیم‌که‌پری‌کوچولومون‌رو‌پیدا‌کنیم‌...