درد داره.

درد داره.
زن .زندگی .آزادی
مرد.میهن.آبادی.

کدام زن...زن قاتل
کدام زندگی...گرفتن زندگی
کدام آزادی. مرگ به طرزی فجیح
کدام مرد. مردی جنایتکار
کدام میهن. میهنی که حتی برای تکه های نوزادی جا ندارد
کدام آبادی. این که همه اش تخریب و ویرانیست.

۸۵ میلیون جمعیت .
چند صدهزار نفر قاتل.جانی .آدمکش.همنوع کش های ترحم گر حیوانات.(این هاپو پسرمه .دخترمه.)
ناممان را آدمیزاد نهاده ایم.
شعارمان را دوستی ومودت گذاشته ایم.
کردارمان رانیک خوانده ایم( نه جهنمی)

بعد هم میگوییم چرا باید در مملکت اسلامی اینهمه بلا به سرمان بیاید .هی خدا لعنت کند این امامه بسرها را .هی خدا لعنت کند هی آنهارا. هی اینها را.یک بار هم بگوییم خدا لعنت کند مارا مه اینهمه جنایت میکنیم برای چند لحظه لذت.
ولی هیچ به خود نگفته ایم با این حال که در شعار دادن نمره ۲۰ هستیم.که ما در طبیعت الهی دستکاری میکنیم وبه هر نامی تخریب وجنایت انجام میدهیم.و انتظار راحتی داریم.
عذاب الهی تر وخشک را باهم میسوزاند اگر باهم در جمعی باشیم.
حتی اگر از دیدگاه به اصطلاح متجددین نگاه کنیم.
کائنات هر چه را که ما برایش ارسال میکنیم.به سوی ما میفرستد پس بدبختیهای جامعه ما هم مقصر خود ماییم.