همین که حالت را خوب کنم

همین که حالت را خوب کنم
و همین که کاری انجام دهم که تو
لبخند بزنی و شاد باشی
حال خودم را نیز خوب می‌کند.
مگر جهان برای چه است؟
برای همین لبخند ها و
همین عاشقی ها.
همین دوستی ها و همین لحظات خوب؛
همین کنار هم بودن ها و
همین برای هم مُردن ها.
جهان دگرگون نمی‌شود
اگر برای لبخند کسی که دوستش داری
تلاش نکنی.
اگر بگذاری که آدم های اطرافت
در اندوه فرو بروند
دیر یا زود
تو نیز چنین خواهی شد؛
و دیر یا زود
خنده از جهان پر می‌کشد.
آنوقت دیگر نه عاشق می‌ماند نه معشوق
نه دوستی ها و نه رفاقت ها
و ما می‌مانیم و جهانی منجمد.

.