وقتی میگم هچس عنی دققا هچس

وقتی می‌گم هيچ‌كس، يعنی دقيقا هيچ‌كس!
روزای زيادی بايد بگذره تا آدم قانع بشه فقط خودش هست و خودش .
تا باورش بشه از بقيه به‌جز يه اسم
و چندتا خاطره‌ی كوچيك چيزی بـراش نـمــی‌مـونــه.
بيست سال..! چهل سال..! هفتاد سال زندگی،
فقط برای تلمبار كردن اسم روی اسمه.
برای جايگزين كردن خاطره جای خاطره.
اما حاصل جمع همشون می‌شه صفر.
يه روز می‌شينی عمرت رو ورق می‌زنی،
سير تا پيازت رو واسه خودت تعريف مي كنی.
اينجاس كه می‌فهمی،
چقدر برای ( هـيــچ‌كَــس ) نگران شدی.
چقدر برای ( هـيــچ‌كَــس ) غصه خوردی.
چقدر برای ( هـيــچ‌كَــس ) دلتنگ شدی.
چقدر برای ( هـيــچ‌كَــس ) دعا كردی.
چقدر با تمام وجود براي ( هـيــچ‌كَــس ) بودی.
یه روز به خودت ميای و به اطرافت نگاه می‌كنی
( هـيــچ‌كَــس ) نيست
دقيقا ( هـيــچ‌كَــس ) ...