خواهران و برادران عزیز امشب دعا بادتان نره برای فلسطین

﴿أَمَّنْ یجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَیکشِفُ السُّوءَ وَیجْعَلُکمْ خُلَفاءَ الأَرْضِ﴾ (النمل: ۶۲)

ترجمه آیه:

(یا کیست (جز خداوند) آنکه دعای مضطرّ را به اجابت رساند ورنج وغم را برطرف سازد وشما را جانشینان زمین قرار دهد)؟

متن روایت (۱):
محمد بن العباس: عن حمید (أحمد بن زیاد، عن الحسین بن محمد بن سماعة، عن إبراهیم بن عبد الحمید، عن أبی عبد الله (علیه السلام) قال: إن القائم (علیه السلام) إذا خرج دخل المسجد الحرام فیستقبل القبلة (الکعبة) ویجعل ظهره إلی المقام ثم یصلی رکعتین ثم یقوم فیقول:
یا أیها الناس أنا أولی الناس بآدم (علیه السلام)، یا أیها الناس أنا أولی الناس بإبراهیم (علیه السلام)، یا أیها الناس أنا أولی الناس بإسماعیل (علیه السلام)، یا أیها الناس أنا أولی الناس بمحمد (صلی الله علیه وآله)، ثم یرفع یدیه إلی السماء ویدعو ویتضرع حتی یقع علی وجهه، وهو قول الله (عزَّ وجلَّ): ﴿أَمَّنْ یجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَیکشِفُ السُّوءَ وَیجْعَلُکمْ خُلَفاءَ الأَرْضِ، أَإِلهٌ مَعَ اللهِ قَلِیلاً ما تَذَکرُونَ﴾(۱).
ترجمه روایت (۱):
محمّد بن العبّاس: از حمید بن زیاد، از حسن بن محمّد بن سماعه، از ابراهیم بن عبد الحمید، از حضرت ابی عبد الله امام صادق (علیه السلام) آورده است که فرمودند: هر گاه قائم (علیه السلام) خروج کند، به مسجد الحرام داخل میگردد. پس روی به قبله به مقام پشت میکند. سپس دو رکعت نماز میگزارد. آنگاه به پا میخیزد ومیگوید: ای مردم! من نزدیکترین مردمان به آدم (علیه السلام) هستم. ای مردم! من نزدیکترین مردمان به ابراهیم (علیه السلام) هستم. ای مردم! من نزدیکترین مردمان به اسماعیل (علیه السلام) هستم. ای مردم! من نزدیکترین مردمان به محمّد (صلّی الله علیه وآله وسلّم) هستم. سپس دستهایش را به سوی آسمان برمیدارد ودعا وتضرّع میکند تا اینکه به رو درمیافتد واین است (معنی) فرموده ی خدای -عزّ وجلّ-: (یا کیست آنکه دعای مضطرّ را به اجابت رساند ورنج وغم را برطرف سازد وشما را جانشینان زمین قرار دهد؟ آیا خدایی جز خدای یکتا هست؟! اندکی از شما متذکّر این حقیقت میشوید.
متن روایت (۲):
عنه: بالإسناد عن (إبراهیم)(۲) (علیه السلام) بن عبد الحمید، عن محمد بن مسلم، عن أبی جعفر (أبی عبد الله) (علیه السلام) فی قول الله (عزَّ وجلَّ): ﴿أَمَّنْ یجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ﴾ قال: هذه (الآیة)(۳) نزلت فی القائم من آل محمد (علیهم السلام) إذا خرج تعمم وصلی عند المقام وتضرع إلی ربه فلا ترد له رایة(۴).
ترجمه روایت (۲):
از اوست: به سند خود از (ابراهیم) بن عبد الحمید، از محمّد بن مسلم، از حضرت ابو جعفر باقر (علیه السلام) راجع به قول خدای -عزّ وجلّ-: (یا کیست آنکه دعای