يادم هست آن هنگام كه عاشقت شدم باخود پيمان بستم

يادم هست آن هنگام كه عاشقت شدم باخود پيمان بستم
كه ديگر در نگاه هيچ كسي ك تمناي مهر و توجه دارد
نگاهي نكنم
پيمان بستم كه
تنها نگاه عاشقم را وقف چشمان زيبا و سيماي دلرُباي تو كنم
تا فردا روزي پشيمان نباشم
پشيمان نباشم كه چرا آنگونه كه لايقش بودي دوستت نداشتم
پشيمان نباشم كه چرا عشقم را ابراز نكردم
عمل نكردم به آنچه مي گويم تا اثباتي باشد بر حرفهاي عاشقانه ام
واينك نيز
همچنان
بر عهد خود وفادارم و پيماني دوباره مي بندم
كه خورشيد نگاهم بر هيچ افق ديگري جز وجود تو طلوع نكند
و بر هيچ كس جز تو نتابد

عشقم را در سينه پنهان و قلبم را از هركس مخفي خواهم كرد
تا دور از چشمانت كسي آندو را از من نگيرد
و اينك بر بُلنداي قله ي عشق و صداقت نام تو را فرياد مي كنم
اميدوارانه نامت را مي خوانم
و اميدوارم كه مرور زمان ذره اي از عشقت در من نكاهد
و گذر ثانيه ها که

افزاينده ي مهر و محبتم به تو باشد
مي خواستم زيباترين كلام را به ياري بگيرم
تا صميمانه ترين عشق ها را تقديمت كنم
ذهنم ياري نكرد
پنداشتم كه ساده نوشتن چون ساده زيستن زيباست
پس ساده و بي تكلف مي گویم
دوستت دارم..