هیچ طنزی تا این حد تلخ نیست

تو کتاب ۱۹۸۴ اثر جورج اورول جامعه ای برای مخاطب به تصویر کشیده میشه که کاملا دیکتاتوریه و کله گنده های اون جامعه مردم رو همیشه میبینن و کنترل میکنن (برای این گفتم که یه تصوری از فضای کتاب داشته باشید) و تو اون جامعه یه اصلی هست به نام دوگانه باوری ،یعنی اون چیزی که به نفعته رو باور کنی ،مثلا تو میدونی اسمون ابیه ولی سردمدارا میگن نه سبزه ،پس تو هم باید باور کنی که سبزه ،پس فردا میگن نه ابیه ،بازم باید باور کنی که ابیه

شلوغیای این چند وقت ایرانم یه چیزی شبیه دوگانه باوریه