عبور قطاری میان برف

عبور قطاری میان برف
نه آغاز است نه پایان فقط حرکت است.
در جهانی که ایستادن
نام دیگری از فرسودن است

سفیدی ممتد
همه چیز را یکسان میکند.
خاطره یقین، تردید و انسان میماند
با پرسشی قدیمی
آنچه از آن میگریزیم خانه است یا عادت؟


برف میبارد و زمان را بی رحمانه پاک میکند
انگار معنا نه در ماندن است
بلکه در آگاهی لحظه ای
که می فهمیم هیچ چیز مال ما نیست


گاهی باید رفت
نه برای رسیدن
بلکه برای دیدن

برای فهمیدن این حقیقت ساده که
دل کندن نه فقدان
که شکل والاتری از آزادی ست....


.
.
.به امید روزهای روشن...
اندکی صبر... سحر نزدیک است