به نام خدا داستان زندگیم:

هعییی...
من هیچوقت تو زندگیم نتونستم از ته دل شاد باشم...
همیشه وقتی همه چی مثلا خوب بود یهو یه چی گند میزد توش..
یکی میرید بش!
من خسته شده بودم
دیگه نه به قولی اخلاق داشتم..
نه شاد بودم..
نه دوستی داشتم‌..
نه حس و حالی برام مونده بود..
نه علاقه ای به دیگران داشتم..
نه دیگه امیدی به زندگی داشتم ، درواقع در سنی حدود ۷سالگی حداقلش انگیزه برای زندگی کردنو از دس دادم...
انگیزه ای برای زندگی کردن نداشتم به عبارتی شده بودم یه مرده متحرک!
تا اینکه با بی تی اس اشنا شدم ، گروهی که اولش خودمم جزو هیتراش به حساب میومدم‌...
میگفتم مزخرفن و چرت پرتایی که الان هیترا میگن و میگفتم....
ولی بعد کم کم ازشون خوشم اومد ، نمیگم عاشقشون شدم ، ولی اونا شدن امید و انگیزه برای زندگیم
برای نفس کشیدن
برای اینکه بتونم دوباره یه دختر شاد بشم
برای اینکه بخاطر جیمین با افسردگی شدیدی که گرفتم بجنگم...
وضعیت من درست مثل جیمینه! ....
هر چی بزرگتر میشم #انتظارات بیشتر میشن
ولی باید بگم منم تا چهارسال دیگه میرم
میرم و دیگه عمرا بر نمیگردم...
پس چهارسال دیگه صبر کنید ....
انقد اذیتم نکنید ، عذابم ندید....