برای خیلیها تنها شدن آخر دنیاست

برای خیلی‌ها تنها شدن آخر دنیاست!
برای بعضی‌ها هم وزن مردن است و برای عده‌ای تبدیل به فوبیا شده…
اسمش را که می‌شنوند دلشان می‌لرزد و فکر کردن به آن کابوس زندگی‌شان است
خیلی‌ها فقط برای ترس از تنها شدن کنار کسی مانده‌اند
خیانت دیده‌اند و مانده‌اند
تحقیر شدند و مانده‌اند…
اما واقعا تا کجا؟؟ تا چه اندازه می‌شود یک زندگی را با ترس از دست دادن نگه داشت؟ چقدر می‌شود برای تنها نشدن تن به اجبارها داد؟؟
ای کاش یاد می‌گرفتیم به جای مقابله و ترس با تنهایی رفاقت کنیم
و همانطور که عشق برایمان مقدس است تنهایی هم قابل احترام بود
کاش می‌دانستیم تنها شدن گاهی بهترین فرصت است برای اینکه یاد بگیریم روی پای خودمان بایستیم، به شانه خود تکیه کنیم
و برای خوب بودن حالمان نیازمند دیگران نباشیم
تنهایی می‌تواند مثل یک دوست صمیمی مسکن دردهایمان شود
گاهی باید ترجیح داد تنها ماند اما زیبا زندگی کرد.
قطعا برای هیچکس این یک انتخاب نیست اما گاهی بهترین گزینه هست
زیرا رابطه‌ای که از ترس تنها شدن شکل می‌گیرد اسمش “عشق “نیست…!