گاهی

گاهی
یادمان میرود
که خدایی هست
که هرگز رهایمان نمیکند
چرا که
زندگی آنقدر بما سخت میگیرد
که دلمان میخواهد
همه چیز را همانگونه که هست
بگذاریم و
از همه چیز و همه کس فرار کنیم...
اما یادمان باشد
همان خدایی
که بهار را
از پس گرمای تابستان و
برگ ریزان پاییز و
سرمای کشنده زمستان
قرار داده است
تا دلیلی باشد
برای زندگی دوباره
قطعا در پس همه رنج هایی
که امروز متحمل میشویم
فردایی بهتر را برایمان
رغم خواهد زد...
صبور بودن
و ایمان به خداوند
قطعا
کارگشاترین و
کاریست که در زمان سختی ها
میتوانیم انجام دهیم....
خداوندا
ترا شاکرم که دارمت....