به اسب های عَرَبت

به اسب‌های عَرَبت
نــگاه می‌کنم
وقت تفرجت!
چقدر مـوزونی
و چه بســـیار
افسونی!

مــن !
با خلیج‌های‌ بی نیازی‌ات!
و چشم‌های تازی‌‌ات !
نقاب‌ ِنصفه نیمـی‌ات
عبای هفت اقلیمی‌ات!
پای بلند زور گویت
و لهجه‌ی دروغگو‌یت
بسیار بسیار عَجـَـــمم

پشت سرت را
خــوب فهمیــده‌ای
نگاه‌های به راه
و آه‌ها را
و خــــوب‌های مرا
بد شنیده‌ای

هر کس
سرش را برای تو
هدیه به روی سر ببرد
امکان ندارد
از تو کسی جان به در ببرد
شما بسیــار فتــانی!