هیچی سخت تر از مهاجرت کردن آدمی که دوسش داری نیست.

هیچی سخت تر از مهاجرت کردن آدمی که دوسش داری نیست.
تو این طرف دنیا میمونی و اون میره یه جای دور.
با آدمای جدید آشنا میشه ،
دوستای جدید پیدا میکنه...
تو هیچکدوم از لحظه های خوب و بدش نمیتونی کنارش باشی.
دلت که تنگ میشه فقط میتونی صداشو بشنوی، اونم اگه بتونی ساعتو هماهنگ کنی.
انگار یه نفر هست که باهاش کلی خاطره داری، دوسش داری، اما دیگه نمیتونی ببینیش...
دیگه باید بپذیری که زندگی گاهی خیلی سخت تر از حد تصوره...
تحمل میکنی و به چهارتا پیام و دوتا تماس راضی میشی تا عزیزدلت بتونه رویاهاشو دنبال کنه و زندگی جدیدشو بسازه...
زندگی ای که دیگه نقش زیادی توش نداری...