يَا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ ﴿۱﴾

يَا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ ﴿۱﴾
اى جامه به خويشتن فرو پيچيده (۱)

قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا ﴿۲﴾
به پا خيز شب را مگر اندكى (۲)

نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِيلًا ﴿۳﴾
نيمى از شب يا اندكى از آن را بكاه (۳)

أَوْ زِدْ عَلَيْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا ﴿۴﴾
يا بر آن [نصف] بيفزاى و قرآن را شمرده شمرده بخوان (۴)

إِنَّا سَنُلْقِي عَلَيْكَ قَوْلًا ثَقِيلًا ﴿۵﴾
در حقيقت ما به زودى بر تو گفتارى گرانبار القا مى ‏كنيم (۵)

إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِيلًا ﴿۶﴾
قطعا برخاستن شب رنجش بيشتر و گفتار [در آن هنگام] راستين‏تر است (۶)

إِنَّ لَكَ فِي النَّهَارِ سَبْحًا طَوِيلًا ﴿۷﴾
[و] تو را در روز آمد و شدى دراز است (۷)

القارئ | #حمزه_بودیب
#القرآن