در پارک به جز درخت هیچ کس نیست.

در پارک به جز درخت هیچ‌کس نیست.
روی تمام نیمکت‌های خالی می‌نشینیم تا پارک از تنهایی رنج نبرد!
دلم گرفته، یاد تنهایی اتاق خودمان می‌افتم واز خودم خواهش می‌کنم به خانه باز گردد...