از لبخندهای ِ ماسیده بر لب هایمـ

از لبخندهای ِ ماسیده بر لب‌هایمـ
شعری بساز
شیرین ، تا تلخی‌امـ را بروبد
محڪمـ ، تا سستی‌امـ را بپوشاند
زیبا ، تا زشتی‌امـ را بزداید

از زنانگی‌هایمـ ، ڪهـ تن داده‌اند بهـ نیستی
و رفته‌اند بیصدا از من

شعری بساز
تا پرندگانـ ِ رفته از من بازگردند و آرامـ گیرند در من
بهـ شڪوه و زیبایی

بهـ یاد آر مرا
با وسعت ِ تمامـ ِ دردهایی ڪهـ ڪشیده‌امـ
و رنج هایی ڪهـ در انتظار من‌اند

از زنانگی‌هایمـ شعری بساز
تا مردانگی سر خَمـ ڪند بهـ شڪیب و زیبایی ༉


#برای‌توڪه‌این‌حوالی‌پرسه‌میزنیᥫ᭡