وداع با بهار...

وداع با بهار...

صداے خدا حافظے بهار را مے شنوی؟
دستان رنگے رنگیش
ڪم رمق شده اند..
ڪوچک ڪه بودم بهار را فقط
در روزهاے اول فروردین مے دیدم
اما
بزرگ ڪه شدم با فروردین زاده شدم
با اردیبهشت همه رنگها را سبز دیدم
و با خرداد زندگے ڪردم...
بهار برایم یعنے شمعدانے ونرگس و نسترن
و ڪوچ پرستویے ڪه وقت آمدنش صداے سلامش
از دور شنیده میشود بلند بلند..
وقانونش این است ڪه
بیصدا میرود
بهار یعنے لبخندهاے مادرم در برڪت شالیزارو
دستان پر پدرم ڪه صبورانه دغدغه هاے زندگے را ڪنار مے زند
یعنے هنوز ڪفشدوزڪے میرقصد
بر نوک انگشتانم
وحبس میڪند پروانه ای
همه عطر بهار را در نفسهایش
بهار یعنے توراسرودن واز تو گفتن و
سبز اندیشیدن
یعنے منطق مهربانے را اپیدمے ڪردن ومتفاوت بودن
یعنے آواے قنارے را ناقوس عشق دانستن
ڪاش بتوانیم ڪمے از بهار را
ذخیره ڪنیم براے روز مباداے مان
بهارے مے رود و پروانه اے به خواب میرود
وتابستانے با سمفونیِ لالایے اش بیدار مے شود...

تابستان پيشاپيش مبارڪ