آدم دلش بعضی هارو یه طور دیگه ای میخواد!

آدم دلش بعضی هارو یه طور دیگه ای میخواد!
بعضی ها یه جور خاص،خواستنی هستن!
جوری که حتی نمیشه و نمی تونه آدم اندازه دوست داشتنی بودنشون رو با جمله ای توصیف کنه ...
مثلا؛حسِ اون خوابای هیجانی رو دارن که داری از بالای یه کوه پایین میفتی،همین که می خوای محکم زمین بخوری،چشاتو باز میکنی و یه نفس عمیق میکشی،میگی؛خداروشکر که خواب بود!
حسِ اون روزایی رو داره که مدادت یه کوچولو شده و نمیتونی از ترسِ مسخره شدن از جامدادیت بیرون بیاری و همون روز تو مدرسه مداد هدیه میدن!
حسِ اون روزایی که تو چند روز فرجه واسه امتحان، هیچی نخونده باشی و تازه شب امتحان بخوای یه کتاب دویست صفحه ای رو بخونی،یهو استاد پیام بذاره؛فردا کلاس کنسله!
حسِ قشنگِ شبِ بعدِ کنکور دادن رو داره که با آرامشِ خیال،بعد از سال ها، بی اضطراب میخوای بخوابی و صبح که یهو ساعت شش ونیم بیدار میشی بری سراغ کتابا،یادت میفته که دیگه تموم شده اون روزا!
حسِ اون لحظه ای که با استرس وارد سایت میشی و می بینی تو یکی از بهترین دانشگاه ها قبول شدی و شیرین و لذت بخش ترین اشکای عمرتو می ریزی!
حسِ اون روزایی رو که با اولین حقوقت بری یه خورده از چیزایی که خوشت می اومد رو بخری و خدارو از ته دل شکر کنی!
حسِ اون وقتایی رو داره که تو ناممکن ترین شرایط و وسط خستگی و ناراحتی ها،خدا دستتو میگیره و ممکن میکنه واست!
حسِ آرامشِ اون لحظه ای رو داره که موقع غروبِ یکی از روزایِ تابستون،کنار دریا باشی و یه باد خنک بِوَزه و همون لحظه یه موج کوچولو بیاد و پاهاتو قلقلک بده ...
بعضی آدما با بودنشون، به آدم انگیزه واسه ادامه دادنِ زندگی میدن،
بودن این آدمارو با تموم وجودتون حس کنید،
اینا آدمای امن زندگین!
با بودنشون به روانِ آدم امنیتی از جنس آرامش میدن .
مراقبشون باشید که مبادا با رفتنشون،زندگیتون رنگ ببازه ...