اماخودمونیماااااا...

اماخودمونیماااااا...
چقدر باید بیخیال باشه کسیکه
یکی مثل من از لحظه رفتنش قید
همه چیرو بزنه وپشت کنه به تمام داشته هاش ومرگ تدریجی وپردردی رو
کلید بزنه و دیگه نتونه حتی یکبار ازته دل بخنده دست ودلش به هیچ کاری نره وتمام لحظه هاشو کنج یه اتاق دربسته بایادش به سوگ بشینه وکارش بشه غصه خوردن واشک ریختن ونخوابیدن ودرد کشیدن وتمام شدن یکی پس از دیگریه حسابهای بانکیش وروز بروز نحیفتر ولاغرتر بشه وووو.....
اما حتی یکبار از طرف مقابلش هیچ اقدامی نبینه خیلی سخته ودرد ناک که
حدود۶سال تواین وضعیت باشه امادریغ از یه احوالپرسیه خشک وخالی براستی چرا ؟چه چیزی در درون آدمهاباید باشه بجای قلب که بشه نسبت به اینهمه احساس بی تفاوت بود چه ذهنیاتی میتونه در وجود کسی باشه که هنوزم بعدازاینهمه سال تورو بلاک نگه داشته باشه ...
وقتی پیج های دیگه رو میبینم ودلنوشته هاشونومیخونم نمیتونم باور کنم کسی وجود داشته باشه که این اندازه به معشوق دلبسته باشه به نظرم
ایناخوشبختترین آدمهاهستن که معشوقه ای دارندبااحساس وعاطفه ...
من فقط به شنیدن حتی اگرشده یک
خاطره کوچک هم به آرامش میرسیدم
وسالهابیادش دلخوش وامید وار....

#خانبیان
-خان-بی-آن-اسیر-غمهاست