Life:p⁶

Life:p⁶

که‌گفتم:
+سرورم‌باعث‌افتخارمه‌که‌این‌کار‌را‌انجام‌بدم‌‌تمام‌تلاشمو‌ميکنم‌که‌حال‌ملکه‌کیم‌را‌رو‌به‌بهبود‌برسونم‌!!
پادشاه‌کیم‌خندید‌و‌با‌لحن‌مهربانی‌گفت:
[امیدوارم‌همینطوری‌که‌شما‌میگین‌باشهبانوی‌جوان‌]

<فلش‌نکست‌به‌فردا‌صبح>
با‌استرس‌وسایلم‌را‌دوباره‌چک‌کردم‌‌...‌باورم‌نمیشه‌میخوام‌بعد‌از‌۱۳‌سال‌دوباره‌برگردم‌خونه‌:)‌
شنل‌‌یاسی‌ای‌پوشیدم‌به‌سمت‌کجاوه‌خاندان‌جئون‌رفتم‌سوارش‌شدم‌...‌در‌طول‌مصیر‌منو‌جنی‌و‌ملکه‌جئون‌داخل‌کجاوه‌و‌پادشاه‌همراه‌با‌جونگ‌کوک‌سوار‌بر‌اسب‌به‌سمت‌قلمرو‌‌کیم‌...‌با‌استرس‌از‌کجاوه‌پیاده‌شدم‌و‌کلاه‌شنلم‌را‌بر‌رویه‌سرم‌گذاشتم‌نمیخواستم‌کسی‌منو‌بشناسه‌و‌از‌شانس‌خوب‌من‌خاندان‌پارک‌،سوک‌،جانگ‌،‌اوک‌و‌‌همچنین‌چوی‌
نفس‌عمیقی‌کشیدم‌توی‌دلم‌فقط‌به‌خوب‌شدن‌حال‌مادرم‌فکر‌میکردم‌من‌باید‌مادرم‌را‌نجات‌بدم‌تا‌بتوانم‌به‌حرفی‌که‌۱۳‌سال‌پیش‌به‌پدرم‌زدم‌عمل‌کنم‌

<فلش‌بک‌به‌۱۳‌سال‌پیش>
پادشاه‌کیم‌با‌خشم‌آن‌حرف‌را‌به‌دخترک‌۵‌ساله‌ی‌روبه‌رویش‌زد‌و‌دخترک‌با‌گریه‌پاسخ‌داد:
+بهتون‌نشون‌میدم‌که‌من‌مایع‌نحسی‌نیستم‌
و‌با‌آن‌اون‌پای‌کوچکش‌به‌بیرون‌قلمرو‌دوید

<ویوحال>‌
به‌اقامتگاه‌ملکه‌من‌را‌بردن‌و‌درکنار‌من‌تهیونگ‌،‌جنی‌و‌جونگ‌کوک‌را‌فرستادن‌تا‌هروقت‌چیزی‌نیاز‌داشتم‌بگم‌...‌شروع‌کردم‌به‌مایع‌مادرم‌قطرات‌اشک‌درون‌چشمانم‌حاله‌ای‌شفاف‌درست‌میکردن‌ولی‌الان‌وقت‌گریه‌نبود‌باید‌مادرم‌را‌خوب‌میکردم...‌چشمانم‌را‌بستم‌و‌دستم‌را‌رویه‌قلب‌مادرم‌گذاشتم‌درسته‌گل‌مروارید‌قرمز‌...‌گل‌جادویی‌ای‌که‌خیلی‌وقته‌دنبالشم‌اون‌میتوانست‌همه‌درد‌هارا‌درمان‌کند‌
برگشتم‌سمتشان‌و‌گفتم:
+گل‌مروارید‌قرمز‌که‌فقط‌قلمرو‌کیم‌رشد‌میکنه‌رو‌نیاز‌دارم‌ایشون‌نیرو‌جادوییشان‌دارد‌از‌گرمای‌وجودشان‌تغذیه‌میکند‌‌و‌این‌باعث‌بی‌هوش‌بودن‌این‌همه‌وقت‌ملکه‌بود‌!!
تهیونگ‌که‌چشمانش‌از‌شادی‌برقی‌زد‌دستور‌داد‌تا‌گل‌مروارید‌قرمز‌را‌برایم‌بیاورند‌
کمی‌گذشت‌و‌سرباز‌ها‌گل‌را‌‌آوردن‌و‌من‌هم‌آن‌را دمنوش‌کردم‌و‌به‌ملکه‌دادم‌...‌کمی‌گذشت‌که‌ناگهان....