نشید قرآن ربی

… خداوند پیامبران خود را مبعوث فرمود…تا وفاداری به پیمان فطرت [خداجویی] را از آنان بازجویند و نعمت‌های فراموش شده را به یاد آرند و با ابلاغ احکام الهی،حجت را بر آنها تمام نمایند و توانمندی‌های پنهان شدهٔ عقل‌ها را آشکار سازند و نشانه‌های قدرت خدا… وسایل و عوامل حیات و زندگی را معرفی کنند….1
و پیامبر اسلام(ص) در روزگاری که مردم دارای مذاهب پراکنده و آمال متعدد بودند و خدا را فراموش کرده و به پدیده‌ها و بت‌ها کرنش می‌کردند،برای نجات مردم از گمراهی و رهایی آنان از جهالت و هدایت آنان مبعوث گردید.رسول معظم اسلام،به عنوان چکیده و عصارهٔ نبوات و خلقت،قدم در راه هدایت انسان نهاده و با توجه به هویت اشرف مخلوقات،تعالیم الهی را به شیوه‌هایی فرا یافته از حضرت باریتعالی القا فرمود.شیوه‌هایی که ناظر بر تمایلات و استعدادهای ذاتی نوع بشر، با هدف انگیزش فطرت خداجو،حقیقت طلب و کمال خواه او اعمال شد.
بدون شک ابلاغ پیام بدون لحاظ کردن استعدادها،تمایلات و ابعاد وجودی مخاطب،کاری بیهوده است که این از ساحت قدس اعلی و مقام رسالت عظمی به دور است و لذا پیامبر خاتم به منظور هدایت انسان، با شیوه‌های بشارت و انذار ـ برهان و استدلال ـ صبر و عفو ـ موعظه و جدال أحسن ـ اعطاء بینش و تحریض بر تعقل ـ بر مبنای تمایلات کمال طلبی و خلود خواهی انسان و بر اساس استعدادهای مادی و معنوی او و با رعایت کرامت ذاتی او،ابلاغ رسالت فرمود.ابلاغی توأم با بصیرت و بینشی عمیق نسبت به دعوت و علمی واسع نسبت به رسالت که در آیهٔ شریفه :قل هذه سبیلی ادعوا الی الله علی بصیرة أنا….(یوسف،12/108)،کلیات و شیوه‌های ابلاغ رسالت مبتنی بر بصیرت خدا داده،معرفی شده که عبارت است از دعوت به توحید؛ و دعوت به توحید،دعوت به غیر خدا را در همهٔ زمینه‌ها و نیز در همهٔ شیوه‌های ابلاغ پیام نفی می‌نماید.می‌نماید!!!