باید یک نفر باشد

باید یک نفر باشد
که از چشمانت حالت را بفهمد،
و بداند که چطور باید چشمانت را بخنداند
و از نصیحت های منطقی دست بکشد...
باید یک نفر باشد
که برای تفاوت هایتان احترام قائل شود و اتفاقأ
دیوانه ی تفاوت هایتان باشد!
یک نفر که
حساسیت هایت را درک کند
و از آنها به عنوان نقطه ضعفَت استفاده نکند
و هیچ وقت اجازه ندهد بیماری بزرگِ حسادت
درونت بیدار شود...
یک نفر که دلنازکی هایت ، نِق زدن هایت
از سرِ دلتنگی دلش را نزند
و خریدارِ ناز و اَطوارَت باشد!
کسی که هیچوقت نگذارد دلخوریتان
به روز دوم بکشد!
یک نفر که
بتوانی در کنارش خودِ واقعیت باشی
و از خودت بودن هراس نداشته باشی!
شاید رویایی و تخیل وار بنظر بیاید
اما صبر کردن برای داشتن چنین آدمی
خالی از لطف نیست...
چرا که آدم ها یکبار زندگی میکنند و تمام
آدم ها حق این را دارند که در زندگیشان
خوشبختی را لمس کنند!
خدا را چه دیده ای
شاید یکبار زندگی روی خوشش را نشانت داد
و بر وفق مرادت پیش رفت...!.