عرووووس نامرد

عرووووس نامرد

دریای نامرد
صخره منم ، دریا منم ، دریا تویی
تنها منم ، در خواب تویی همدم و غم خوارم به کجا هم و غم خوارم به کجا
مونس و یارم به کجا
دلدار اگر دلدار بود
قایقم پی بار نبود
آری باد می وزد بر گیسوانم
نوازش می کند بر پلکهایم
اشک هایم را به این سو و آن سو می پراند
تا که در دریای یار اندازد
بلکه رسد گوش یار غم هایم
صدای شر شر اشک هایم
اما یار من سوار قایقی است
در کنار یار دیگری است
قایق من خالی خالی زیار
قایق او همچون بادلدار
بگذار ، بگذر دیارم زمن
او افکارش نشسته در خرمن
خرمن برای افکار او کم است و بس
او باید بماند در قفس
قفس جای پرندگان نیست
قفس جای افکار پلیدست
پرنده را آزاد رهانید در قفس
نامرد را گذارید جای پرنده در حبس⁦(⁠づ⁠｡⁠◕⁠‿⁠‿⁠◕⁠｡⁠)⁠づ⁩