٭خونــِ خُوشگِل مَن! -پارت79-

*سه ساعت بعد*
(توجه‌م به گوشیم جلب شد که اسم ”آجوشیی“ روی صفحه افتاده بود و داشت زنگ میخورد؛ اشکامو که بخاطر شدت خنده دور چشمم جمع شده بودن رو پاک کردم و سعی کردم جدی بشم)
من:هی سوهی اینجارو
س‍.ه‍:(انگار که متوجه حرفم نشده باشه) وای تازه فکرکنم الان میرن سینما بیا ماهم بریم میدونم کجاس
من:سوهی یه لحظه گوش کن
س‍.ه‍:چیشده؟
من:صاحب پولا کارش تموم شده و حالا متوجه پیامکای برداشتیش شده
س‍.ه‍:وای وای جواب بده امیدوارم اونقدرام عصبی نشده باشهه
من:اتفاقی نمیوفته نترس (و تماسو وصل کردم)
+:ا..الوو؟
-:{باصدایی که به‌طور محسوس توش خشم دیده‌میشه} کجایین؟!
+:کجاییم؟ چرا جمع میبندی؟!
-:یون‌هه، تو و سوهی دقیقا کدوم گوری در رفتینن؟؟!
+:آهاا از اون لحاظ... چیکارمون داری؟!
-:قرار بود فقط یه چند تا اسپری و قلمو بخری مطمئنی خرج دیگه‌ای نکردی؟!
+:قرار بود تو بیای بخریم ولی کار داشتی دیگه کنسل شد منم با سوهی اومدم خوش بگذرونم
-:(هوفی از عصبانیت میکشه تا فحش باورنم نکنه)خوشیاتون بستونه دیگه جمع کنین برگردین
+:اونوقت چرا باید بسمون باشه و برگردیم؟!!
-:{با داد}چون من میگمم (و تماسو قطع میکنه)
من:این چه ریکشنی بود؟! عصبی بود ولی عصبی نبود؟! عجیبه
س‍.ه‍:چی گفت؟!
من:گفت خوشیامون بسمونه برگردیم
س‍.ه‍:من واقعا دلم نمیخواد برگردم چهره عصبیش ترسناکه
من:نکه فکر کردی من میخوام برگردم؟! ولی باید بین بد و بدتر یکیو انتخاب کنیم؛ یا الان برگردیم که خب تا برسیم یکم عصبانیتش فروکش شده یا بذاریم واسه یکی دو ساعت دیگه که هرچی بیشتر بگذره بیشتر عصبی میشه
س‍.ه‍:گزینه اول به نظر بهتره بیا جمع کنیم بریم
من:موافقم
‹توی خونه›
(با استرس و ترس زیاد جیم شده بودیم اتاقامون و هیچکس ما رو ندید ولی من باید کارت سئویون رو تحویلش میدادم پس عزمم رو جزم کردم و به سمت اتاقش راه افتادم)

شرط: پنچ‌تا کامت از اکانت های متفاوت( واسه تکمیل شدن شرط خیلی طول بکشه قید داستانو بزنین دیگه تکمیلش نمیکنم