بعضی ها؛ آرامش مطلقند؛

بعضی ها؛ آرامش مطلقند؛
لبخندشان...تلالو برق چشمانشان؛
صدای آرامشان...
اصلِ کار، تپش قلبشان...
انگار که یک دنیا آرامش را
به رگ و ریشه ات تزریق میکند
و آنقدر عزیزند؛
آن قدر بکرند؛ که دلت نمی آید
حتی یک انگشتت هم بخورد بهشان...
میترسی تمام شوند و تو بمانی
و یک دنیا حسرت...

بعضی ها؛ بودنشان، همین ساده بودنشان...
همین نفس کشیدنشان؛
یک عالمه لبخند می نشاند
روی گوشه لبمان..
اصلا خدا جان؛ در خلقت بعضی ها؛
سنگ تمام گذاشته ای
سایه شان کم نشود از روزگارمان.....