زندگ خواب لطیف است که گل م بیند

زندگى خواب لطیفى است که گل مى بیند
اضطراب و هیجانى است که انسان دارد
زندگى کلبه ى دنجى است که در نقشه خود
دو سه تا پنجره رو به خیابان دارد
گاه با خنده عجین است و گهى با گریه…
گاه خشک است و گهى شر شر باران دارد
زندگى مرد بزرگى است که در بستر مرگ
به شفابخشى یک معجزه ایمان دارد
زندگى حالت بارانى چشمان تو است
که در آن قوس و قزح هاى فراوان دارد
زندگى آن گل سرخى است که تو مى بویى
یک سرآغاز قشنگى است که پایان دارد
؛
حالا در پایان، از حس وسیع و غیر قابل توصیفم بهت میگم، که به زبان ساده میشه تاابد، تاابد، تاابد، تاابد، تاابد؛ دوستت دارم بهار من)
تولدت به زیبایی و کمال خودت بهارکم~