بدون مخاطب💗👇

چه روزهایی بود !!
هر روزش پرماجرا ،جنجالی ،پراسترس...هر روزش یه فیلم سینمایی بود!!فک نکنم تو یه جلد کتاب جا بشن، مگه نه؟!
چطور پشت سر گذاشتیم ؟! خودمون باورمون نمیشد هنوزم ادامه میدیم. دیگه قرار بود چی بشه که پس بکشیم؟!
اما موندیم! با عصا هم شده بود خودمون نگه داشتیم.که برسه روزایی که قلبمون (به قول خودت) به تاپ تاپ بیفته.که از دیدن هم سیر نشیم .که دلمون بخاد تو آغوش هم آروم بگیریم.
که مدام پای گوشی باشیم منتظر ندای هم!!
چه روزهایی بود!!
از اینجاش دیگه شده بودیم دوتا پرنده که جفت بالمون پیش هم بود .پرواز تکی غیرممکن بود.با هم می‌پریدم از این شاخه به اون شاخه!! همین بود دیگه ؟! دنبال آشیونه بودیم .خیلی گشتیم . هر کاری که خواستیم یا نخواستیم کردیم ( من میگم تو هم هر کاری تونستی کردی).این آشیونه لعنتی پس کجا بود؟! خودمون نتونستیم بسازیم . اینجور بگم بهتره!!
چه روزهایی بود!!!
خسته،سرافکنده،ناامید و گریان به خاک نشستیم . دیگه از اون شاخه به شاخه شدن خبری نبود. بال هامون خسته و بی جون شدن!! خواستیم بدون آشیونه سر کنیم .اما غصه و غمِ نداشتن و دوری طاقتمون طاق کرده بود.
چه روزهایی بود!!!
ممنونم ازت بخاطر همه روزها،دقیقه هاو ثانیه ها...
منو ببخش اگر کوتاهی ازم دیدی...
خیلی سخته فراموش کردنت ،پس همیشه در قلب من خواهی بود.