شما به یاد نمی آورید که کی هستید و چطور به اینجا آمدید چو
شما به یاد نمی آورید که کی هستید و چطور به اینجا آمدید چون دستیابی شما به این اطلاعات را مسدود کرده اند و این کار، غده ی صنوبری را متأثر ساخته و آگاهی مسدود شده است، گیرنده های این غده با فرکانس های مشخصی هماهنگ میشوند که با سایر مکان های هستی مرتبط است. اگر فردی جایی دیگر در هستی را بشناسد، و به چشم درون یا به غده پینه آل نگاه می کند و بعد بر روی آن فرکانس کلیک کند، آنجا خواهد بود، این عمل حضور در دو مکان یا منعکس شدن نام دارد که فعلا برای عموم بشرِ زمینی ممکن نیست، اما طبیعتِ بشرِ حقیقی اینگونه است و بشرِ زمینی که در وضعیتی ناقصِ جسمی قرار دارد نیروهایش را فراموش کرده است، جسمهای زمینی در وهلهای از تاریخ توسط گروهی متجاوزگر دچار اختلالاتِ ژنتیکی شدهاند، وضعیتِ کنونیِ بشر زمینی و جسمهایش اینگونه است مانند اینکه یک نوزاد یک اَبر رایانه را در اختیار دارد اما بلد نیست چگونه از آن استفاده کند، به مرور زمان این جسمهای فوق پیشرفته روز به روز ضعیفتر شدهاند مانند کوچک شدنِ غدهی صنوبری در مغز در طول تاریخ، زمانی که شما با چشم فیزیکی به بدن انسان مینگرید به جز گوشت و استخوان و پوست و خون چیز دیگری نمیبینید، اما این تمامِ بدنِ انسان نیست، وقتی بوسیلهی چشم معنوی به بدنتان بنگرید شما یک اَبر ماشینِ فوق پیشرفته را مبینید، یک ساختارِ کوانتومیِ و کامپیوتری پیچیده را خواهید دید، میتوانید بر روی تمام اجزای بدنتان کلیک کنید و تمام جزئیات، مشکلات و بیماریها، ساختار و نیازهای آن را بررسی کنید،جسم انسان یک معبدِ کامل و مناسب برای روح است، مکانی امن برای زندگی کردنِ روح در دنیاهای پایین؛ این دو حالتی که مثال زده شد یعنی حالت فیزیکی و نوری تنها دو لایه از چندین لایههای بدن انسان بودند و جدا از این دو لایهها، روح انسان عنصری بسیار عجیبتر است، غده ی صنوبری در میانه ی مغز یک پل ارتباطی مستقیم و مطمئن، یک گذرگاه حفاظت شده به درک برتر است، شما یعنی روح، قادرید کیهان چند بُعدی را با تجارب بی واسطه ی خودتان سیاحت کنید، با کمک وجودهای بسیار پیشرفته یا استادان معنوی، همه در مورد نور می دانند و اکثرن آن را در بیرون یا درون یعنی رویا آن را تجربه کردهاند، اما عنصر مهمتری وجود دارد که صوت است، یک صوت ازلی وجود دارد که همه چیز را در خلقت به وجود آورده قبل از آنکه نوری وجود داشته باشد، زیرا نور خودِ صوت است که متراکم و به شکلِ فیزیکی متجلی شده است.
۶.۶k
۲۹ بهمن ۱۴۰۰
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.