مهربانیت

مهربانیت
چونان پروانه ایست
سایه گسترده بر ساقه ی نازک گل
نامت
الهام بخش قصه های اساطیری
که داغ میکند
شقیقه هر جنبده را
چشمانت
افقی است در دور دست
با رنگین کمانی آذین بسته
دستانت
تداعی گلبرگ های یاس
و یادت
دلچسب
همچون خاطره های کودکی
آه..
چه خوشبخت است
چشمهایی که
تصویر تو را در خود
قاب میگیرد هر روز
چه سعادتمند
دستانی که
گر میگیرد از هرم دستانت هر شب
و سرزمین آرزوهاست
آغوشی که تو را در بر دارد
آه..
کاش تو را
بذری می بود
تا در خانه بکارمت
و سهم کوچکی مرا نصیب میشد
از آن همه زیبایی

#مجتبی_رجبی