اگر مرا فرصتی بود

اگر مرا فرصتی بود

چیره بر اژدهای زمان میشدم

و کودکی ام را دوباره زندگی میکردم

شاید اینبار تو چشم می دوختی بر گوشه ای از خلقت

و من پشت ابری سیاه پنهان بودم..! نمیدانم میل داشتی مرا پیدا کنی..؟!

بعد خندان و رقصان زیر باران نگاهت فریاد میزدم ، هوار می کشیدم که آری « او » مرا دوست دارد...