هیچ دقت کردین همه دلتنگیهای ادما یه شکان.چقدر ماها عین هم

هیچ دقت کردین همه دلتنگیهای ادما یه شکان.چقدر ماها عین همیم تو عالم دلتنگیامون ....یعنی که چی...بعضی شبا میشینم کپشنا ودرد دلایی رو که خانوما واقایون دارن رو میخونم ...
بماند که خیلی وقتا واقعا توان وقدرت لازم روحو وعاطفی رو ندارم همینکه دوسه خط میخونم یه حس وحشتناکی مثا یه هیولا انگار تموم تنم رو داره نمنم فرامیکیره وانگار چهاردیواری اطاق همزمان ازچهار طرف به طرفم میان وتنگتر میکنن ونفسم بالا نمیاد.این جور وقتا فقط سریع میدوم بیرون ویع فضای باز میخوام...
یه جورایی انگار همه ما خود همدیگه ایم...هرکی هرچی میگه انگاری از پن داره میگ۶ .مثل اینکه من درد دلمو بهش گفتم واز طرف من داره باز خوانی میکنه....دلتنگی فکرکنن واسه همه یه جوره ویخ درد مشابه که بین هم تقسیمش کردیم...
فقط موندم ما انسانها چه موجودات عجیب وپیچیده ای هستیم که دریایی از ادعاییم .خودموت رو علامه دهرمیدونیم ....بهترین جمله در این رابطه همون جمله معروف ادعامون کون خرو پاره میکنه هستش ...ولی با همه اینا میخوام بگم بنظرم خر اما یه جاهایی انسان تره...
حالا میگم بهتون چرا؟؟؟فعلا