ای کاش بپوشی تن باران زده ام را

ای کاش بپوشی تن باران‌زده‌ام را
ساحل بشوی سینه‌ی طوفان‌زده‌ام را

از شور نگاهت شده دل بی سر و سامان
سامان که دهد دامن بحران‌زده‌ام را؟

از سیل سکوت تو پر از جوش و خروشم
دریا نشوی بستر طغیان‌زده‌ام را؟

تبعیدی‌ام از بوسه‌ی ممنوعه‌ی داغت
جنت نپذیرد تن عصیان‌زده‌ام را

با مرهمی از مهر و مه و بوسه‌ی دیدار
درمان بکن این زخم زمستان‌زده‌ام را

#زیبا_حسینی_جیرندهی