توضیحات

توضیحات
در گذشته‌های دور، جوانی زندگی می‌کرد که مردم او را بدیمن و بداقبال می‌دانستند. آن‌ها معتقد بودند این جوان هر جا پا می‌گذارد، اتفاق بدی رخ می‌دهد. به همین دلیل، مردم از او به عنوان فردی بدشگون و بدقدم یاد می‌کردند.

روزی از روزها، این جوان عاشق دختری شد که دختر نیز دل‌باختهٔ او بود. اما خانوادهٔ دختر به دلیل شهرت بد پسر با ازدواج آن‌ها مخالفت کردند. در نتیجه، دختر با مرد دیگری ازدواج کرد. پسر جوان که تاب دیدن مراسم عروسی معشوقه‌اش را نداشت، از شهر بیرون رفت. او دسته‌ای گل از میان گل‌های دشت چید و به رودخانه‌ای انداخت که از محل برگزاری مراسم عروسی می‌گذشت. کودکانی که در آن حوالی بازی می‌کردند، با دیدن گل‌ها در رودخانه سعی کردند آن را از آب بیرون بیاورند. در میان آن‌ها دخترکی از خویشاوندان عروس بود که برای گرفتن گل‌ها به آب پرید و غرق شد. این اتفاق به گوش مردم حاضر در عروسی هم رسید و همان روز عروسی به عزا تبدیل شد.

چند روز بعد، جوان که از ماجرا بی‌خبر بود با غم و اندوه به شهر بازگشت. مردم که از حادثه صحبت می‌کردند، جوان متوجه شد که دخترک برای گرفتن دسته گلی که او به آب انداخته‌بود، غرق شد. جوان تصمیم گرفت واقعیت را به اهالی شهر بگوید. همان لحظه بود که مردم به او گفتند: «پس تو دسته گل را به آب داده‌بودی؟» از آن پس، این ضرب‌المثل به وجود آمد که هشدار دهد اعمال افراد ممکن است باعث حوادث ناخواسته شود.

#ضرب_المثل #دسته_گل_به_آب_دادن