حضرت ابالفضل (ع)اطاعت امام را اطاعت الله می دید.

﷽
📍 حضرت ابالفضل (ع)اطاعت امام را اطاعت الله می‌دید.❗️
📌پیغمبراکرم(ص) فرمود: «لَا تَكُونُ مُؤْمِناً»، مؤمن نیستی، «حَتَّى تَعُدَّ الْبَلَاءَ نِعْمَةً وَ الرَّخَاءَ مِحْنَةً»؛ تا اینکه شدّت را نعمت بدانی و گشایش را بدبختی بدانی. «لِأَنَّ بَلَاءَ الدُّنْيَا نِعْمَةٌ فِي الْآخِرَةِ وَ رَخَاءَ الدُّنْيَا مِحْنَةٌ فِي الْآخِرَةِ»1️⃣؛ یعنی یک چهرۀ ملکوتی دارد. بحث صور غیبیّه است. فریب این چیزها را نخورید. انسان باید به وظیفه‌اش عمل بکند. تو مسیر صحیح الهی‌ات را طوری برو که شرمندۀ خداوند نباشی:هر چه پیش آید، خوش آید.
حالا تطبیق می‌دهم. خداوند در صحنۀ عاشورا و قیام امام‌حسین(ع)، هم یزید را امتحان می‌کرد هم امام‌حسین(ع) را امتحان می‌کرد. آن حیوان درندۀ به صورت انسان و مدّعی ایمان را امتحان می‌کرد؛ لذا مسئله و محور همین است. نعم الهیّه که می‌آید، انسان شکر و حمد می‌کند. امّا قرار نبوده که غفلتی در کار باشد. هر نعمتی پنج رقم شکر دارد. اگر دیدی که پنج تای آن را انجام دادی، نعمت می‌شود. اگر انجام ندادی، نقمت است.
امام‌زین‌العابدین(ع) فرمودند: برای عمویم عباس در بهشت مقامی است که شهدا به آن غبطه می‌برند. قیمت را بالا می‌برد. شهدا در مرتبۀ شهادت غبطه می‌برند، نه در مراتب دیگر. سرّش این است که اطاعت امام را اطاعت الله می‌دید. همین روح اطاعتی‌اش بود که باعث عظمت روح حضرت‌عباس(ع) است. نه تنها زمان حیات و نه تنها در بهشت؛ بلکه در همین دنیا به این مقامات رسید. قابل انکار نیست که حضرت‌ابوالفضل(ع) باب الحوائج است و گره‌های بزرگ را باز می‌کند.
1️⃣برای اینکه بلای دنیا، نعمت در آخرت است و آسایش دنیا، سختی آخرت است. بحارالأنوار، ج 64، ص237
〰️〰️〰️〰️〰️

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
#محرم1401