باید قوی بود؛ باید از سخت ترین ضربه ها، پله ساخت و بالاتر

باید قوی بود؛ باید از سخت‌ترین ضربه‌ها، پله ساخت و بالاتر رفت؛ باید از بی‌انصافی‌ها، درسِ انصاف گرفت و رویِ تمامِ بی مهری‌ها، چشم بست. نمیشه جلوی سازهای ناکوک زمونه رو گرفت، اما میشه مسیر درست رو ادامه داد و نگران هیچ چیز نبود.
میشه انعطاف‌پذیر شد و با هر ضربه، حالت بهتری گرفت؛ نه اینکه دلسرد و نا امید شد، نه اینکه جا زد و کنار کشید، تا بوده همین بوده؛ هرچی بالاتر بری و نزدیک‌تر به قلّه باشی، باد و طوفان و زمین و زمونه، سخت‌تر می‌گیره.
برای عبور، منتظر نمی‌شینم تا تمام آب‌های دنیا خشک بشه؛ دل رو به دریا می‌زنم و شنا می‌کنم و برای پرواز، در انتظار اثبات نظریه‌ی تکاملی داروین، نمی‌مونم؛ آسمون رو به خونه‌م می‌برم.
کامل نیستم، اما کامل می‌شم...