ﭼﻘـــــﺪﺭ ﺳﺨــــﺘﻪ ﺁﺩﻡ ﻓﻘﻂ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺎﺷﻪ ﻭ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺧﻮﺩﺵ ...

ﭼﻘـــــﺪﺭ ﺳﺨــــﺘﻪ ﺁﺩﻡ ﻓﻘﻂ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺎﺷﻪ ﻭ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺧﻮﺩﺵ ...
ﭼﻘــــــﺪﺭ ﺳﺨــﺘﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﺧﺴﺘﺖ ﺭﻭ ﻧﻔﻬﻤﻪ ...
ﭼﻘـــﺪﺭ ﺳخـﺘﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻧﯽ ﻭ ﺗﻮﯼ ﺩﻟﺖ ﯾﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﻏﻢ ﺑﺎﺷﻪ...
ﭼﻘـــــــﺪﺭ ﺳﺨـــﺘﻪ ﺩﻟﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﻭ ﯾﻪ ﺑﻐﺾ ﺗﻮ ﮔﻠﻮﺕ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ، ﺍﻣﺎ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﺎﺷﯽ ﺑﺨﻨﺪﯼ...
ﭼﻘـــــﺪﺭ ﺳخـــﺘﻪ ﺩﻟﺘﻨﮓ ﺑﺎﺷﯽ، ﺍﻣﺎ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﺎﺷﯽ ﺩﻟﺘﻨﮕﯿﺎﺕ ﺭﻭ ﺳﺮﮐﻮﺏ ﮐﻨﯽ...
ﭼﻘـــــﺪﺭ ﺳﺨـــﺘﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﻫﻤﻪ ﻣﯿﺨﻨﺪﻥ، ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﻟﺖ ﺑﮕﯿﺮﻩ ﻭ ﺁﺭﻭﻡ ﺁﺭﻭﻡ ﺗﻮ ﺩﻟﺖ ﺍﺷﮏ ﺑﺮﯾﺰﯼ ﻭ بشکنی...

ﭼﻘـــــﺪﺭ ﺳﺨــﺘﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﮐﻪ ﺩﻟﺖ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺁﺗﯿﺶ ﻣﯿﮑﺸﻪ ﺭﻭ ﺑﺸﻨﻮﯼ ﻭ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﺸﯽ ﺑﺎﻻﺟﺒﺎﺭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻧﯽ ﻭ ﺑﮕﯽ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ...
(((دنیـــــا ، تنهایی های زیادی داره ؛
اما ،
تنهاییِ مَــن دنیایی داره…)))

دنیایی که نفس کشیدنش شده منت . . .