عمیق ترین و بدترین زخم را دقیقا از همان

عمیق‌ترین و بدترین زخم را دقیقا از همان
کسی می‌خوری که فکر می‌کردی بیشتر از
همه دوستت دارد.
حقیقت این است که هیچ‌کس، هیچ‌کس را
واقعا دوست ندارد! آدم‌ها تا زمانی که
حفره‌های خالی روانشان را پر می‌کنی و با
کلام و حضور و رفتارت حس خوبی به آنان
می‌بخشی، با تو مهربانند، تو را می‌فهمند و
دوست دارند. به محض اینکه بنا به هر
شرایطی نتوانی حس خوبی منتقل کنی،
چنان زخمی به جانت می‌نشانند که تا عمر
داری بهبود پیدا نمی‌کنی.
دقیقا همان‌ها که ادعای دوست داشتن
و انسانیت داشتند، همان‌ها که روزی تصور
می‌کردی بهتر از آن‌ها، هیچ جای جهان
پیدا نمی‌کنی!
طول می‌کشد که آدم‌ها ذات واقعی‌شان را
نشان بدهند، طول می‌کشد آدم‌ها خسته
شوند و نقابشان را بردارند، طول می‌کشد
لبخندهایشان اخم شود
و دوستی‌هایشان دشمنی.
طول می‌کشد تا به تو ثابت شود
میان این‌همه آدم، چه تنهایی و میان
اینهمه آشنا، چقدر غریب...