خودام ✍️

خودام ✍️
بار اول نادیده گرفتم، بار دوم دلم شکست بازم بخشیدمت، بار سوم هم بازم دلم شکست ها ، ولی بازم بخشیدمت، بار چهارم دیگه کسی به نام و هویت تو نمیشناختم؛ میتونست این مراحل خلاصه بشه توی گزینه آخری ولی چون تو بودی کمی فرق داشت، درسته فرق زیادی هست بین تویی که برام مهمی و کسی که نقش چندانی توی زندگیم نداره اما نمیتونم اشتباهاتت رو نادیده بگیرم، چون اشتباه برای بارِ اول اشتباهه اگر تکرار بشه میشه انتخاب و اگر تکرار تر بشه میشه عادت، من هیچوقت نمیذارم کسی به تکرارِ اشتباهاتش توی زندگیم عادت کنه، چون معتقدم اون آدمی که یکبار منو اذیت کنه و عذاب وجدانی توی وجودش حس نکنه و دوباره تکرارش کنه آدمِ زندگی من نیست، اون آدمی که حالم براش مهم نیست و هرجور میخواد باهام رفتار میکنه آدم زندگیِ من نیست. یا مثلا اون آدمی که وقتی ناراحته هیچی نمیفهمه و چشماشو میبنده و دهنشو باز میکنه و راحت تهمت میزنه فوش میده و قضاوت میکنه اون آدمِ زندگیِ من نیست. آدمِ زندگی من باید نگرانِ حرفاش و کاراش باشه که مبادا دلی رو بشکونه، غروری رو له کنه، اشکی رو در بیاره، ما همه انسانیم ولی مهم اینه بوی انسانیت میدی یا نه؟