عاشقانه

اینکه اجازه نمیدیم دو نفر که هم دیگرو انتخاب کردن، بهم برسن ظلمِ خیلی بزرگیه!
اما اشتباهمون اینجاست که فکر میکنیم با محدودیت و سرکوب احساساتشون، میتونیم جلوی حسشونو بگیریم!
غافل از اینکه سرکوب یه حس اون حسو
قوی تر میکنه ...
خیلی از ما پدر و مادرا فقط ادایِ روشنفکرا رو در میاریم ولی در واقع سنت ها کورمون کرده!
از همه بدتر اینه که برای تخریب این احساس
هر مدلی دوست داریم برچسب میزنیم...

منِ مادر، منِ پدر تا یه جایی وظیفه دارم خوب و بد زندگیو به بچه م نشون بدم ولی بعدِ انتخاب کردنش وظیفه ی من ایجاب میکنه که پشتش وایسمُ ازش حمایت کنم نه اینکه دست به هر کاری بزنم برای از بین بردن ارتباط عاطفیش!

یادمون باشه نباید بزاریم که حسرت داشتن شخصی تا آخر عمر مثه بختک بیفته رو لحظات زندگیش...
نزاریم دنبال هم تو ادمای بعدی بگردن و روز به روز شکسته تر بشن!!