شعر

*نمی دانم چرا من دوستت دارم*

لبم با خنده بیگانه و از هر جمع بیزارم
برای انتخاب تو به قلب خود بدهکارم

اسیر یک خودآزاری که راه پیش و پس بسته
میان جاده ای مانده، به درد خود گرفتارم

هزاران بار !صد توبه!!! شکستم ،باز برگشتم
به تو دل بستم و عمری پشیمانم ازین کارم

فقط میخواستم باشی، اگر چه دور یا دیری...
تمام شهر میخندد به اوضاع اسفبارم

تو راندی من به دنبالت ،گلایه؟ حرف؟ نه ! تنها_
سکوت  و دیر فهمیدم که از اول زیانکارم

نه زیبایی نه جذابی نه عاشق نه وفاداری!
کسی حتی نمیداند چرا من دوستت دارم ؟
 
#دلنوشته