نداشتن دولت و حاکمیت در تاریخ، اقوام ایرانیک را همیشه در

نداشتن دولت و حاکمیت در تاریخ، اقوام ایرانیک را همیشه در تنگنا قرار داده، پانفارس ها تمام تلاش خود را برای اینکه یک رگ شاه_اسماعیل را به اقوام هندوایرانی تبار برسانند می‌کنند و آسمان ریسمان بافی هایی داشته اند
و
دست به جعل اسناد تاریخی برده اند. در این متن به سه سند تاریخی که تحریفاتی در نسخه برداری ها انجام شده اشاره می‌شود.
1: عالم_آرای_صفوی
2: عالم آرای شاه اسماعیل
و
3: نسب صفویه از زبان شیخ_زاهد_گیلانی

که پانفارسیسم بر این منابع دست برده است.
مورد بررسی اسناد اصلی
از اسلاید 5 به بعد منبع دوم و سوم.

*الکبردی را به الکردی و سنجانی را سنجار کرده اند،
زرین کلاه همان معنای لغوی و قزلباش است.*

پ ن : شاه_اسماعیل_صفوی از طرف پدری تورک قزلباش و از طرف مادری ترک آق_قویونلو بوده است.
شاه اسماعیل نوه سلطان اوزون_حسن خان آق قویونلو پادشاه مقتدر دولت آق قویونلو میباشد.

دولت صفوی جزو تورک گرا ترین دولت های تاریخ است و زبان رسمی و ارشد کشور در دوره صفویه ترکی بود.
شاه اسماعیل صفوی وصیت هایی کرده که در آن بر حفظ و گسترش فرهنگ و زبان ترکی تاکید دارد.
شاه اسماعیل با تخلص ختایی شعر ترکی هم می‌سرود.

.
پ ن : قزلباش ها همانند آق قویونلو ها و قره قویونلو ها از شرق ترکیه به آذربایجان آمده بودند. نکته جالب تر موسسان امپراتوری عثمانی از همین اردبیل و دشت مغان به ترکیه مهاجرت کرده بودند!
.
دولت آق قویونلو از زادگاهشان دیاربکر شکل گرفت و بعد ها با گسترش قلمرو پایتخت دوم تعیین شد و تبریز بعنوان پایتخت اول در نظر گرفته شد و دیاربکر صرفا زادگاه سلسله و پایتخت دوم در نظر گرفته شد. عثمانی و آق قویونلو ها باهم دشمن بودند، بعد از شکست آق قویونلو ها از عثمانی، امپراتوری عثمانی برای مقابله با قدرت گیری دوباره آق قویونلو ها، اقدام به کوچاندن آنها و ساکن کردن اکراد شمال عراق در آناتولی کرد تا بتواند مانع قدرت گیری دشمن سنتی شود. این اقدامات عثمانی سبب شد تا صفویه نیز بدلیل اینکه از طرف مادری از خاندان اشرافی آق قویونلو ها بودند، نسبت به عثمانی همواره دیدگاه خصمانه اتخاذ کنند، بعد از تاسیس امپراتوری صفوی، شاه اسماعیل تلاش می‌کرد تا با نفوذ سیاسی و فرهنگی با ابزار مذهب در شرق ترکیه که زادگاه قزلباش و آق قویونلو هایی که خودش از نسل آنها بود، حاکمیت آن منطقه را بدست گیرد. که البته مزدورانی که عثمانی به شرق ترکیه راه داده بود (کوردها) مانع شدند و کار به جنگ چالدران کشید. بعد ها شاه اسماعیل اکراد را با به کارگیری چندین حربه تنبیه نمود. (کشتار و تبعید)