.

.
آزادگی سانسور شدنی نیست

آقای اسلام رمضانوویچ ماخاچِو، قهرمان بی‌چون و چرای سبک‌وزن UFC چند شب قبل، حریفش را شکست داد و به سلسله پیروزی‌های خیره‌کننده‌اش ادامه داد. او با یک ضربه پا به سر حریف در همان راند اول او را ناک‌اوت کرد.

استادیوم از هیجان منفجر شد. ولی ماخاچِو انگشتش را به نشانه سکوت روی دهانش آورد. منظورش چه بود؟ آیا منظورش این بود که منتقدین ساکت شوند؟ کمربند قهرمانی را گرفت و در بلندگو گفت:

"اولاً چه پیروز شوم چه شکست بخورم خدا را شکر می‌کنم. ثانیاً، امروز پیروزی را جشن نخواهم گرفت.
به خاطر اتفاقات دیوانـه‌وار در دنیا.
فلسطین، ما با تو ایستاده‌ایم!
همه ما برای تو دعا می‌کنیم.
بس کنید! بس کنید!"

در این چند روز اما مدیران رسانه‌ای UFC که کنترل پخش مسابقات را دارند در تلاش‌اند که این بخش از تاریخ را سانسور کنند. بروید و اینترنت را بگردید، دست و پا زدن برای سانسور را خواهید دید. رسماً این حرف‌ها را از کلیپ‌ها بریده‌اند. در دنیایی که ادعای آزادی بیان دارد، در تلاشند که مبادا کسی چنین حرفی را از دهان یک قهرمان بشنود.
ولی کور خوانده‌اند!