عاشقانه های شبنم

آنجاچه کسی هست زنَد زنگِ درت را؟
هر  ثانیه  صد بار   بگیرد  خبرت  را ؟
بیدار  نِشیند  که  تو  آسوده  بخوابی
تا صبح  نوازش  بکند  مویِ  سرت را
جز من چ کسی هست که قدرِ تو بداند؟
قدرِ  تو  وُ  آن  روحِ  لطیف  وُ  هنرت را
آن کیست که همواره  به دورِ تو  بگردد؟
هر لحظه به جانش بخرد  هر خطرت را
ترسم  که  رقیبان  به  کمینت  بِنِشینند
ترسم که  بچینند  شبی  بال  و پرت را
دلتنگِ تو  این گوشه ی دنیا شده قلبم
برگرد...!  نبینم  غمِ  چشمانِ  ترت  را
من  منتظرت  می شِمُرم  ثانیه ها  را
صد سالِ دگر طول دهی گر سفرت را