میراث اجباری پارت 12

برم يه دفه دستمو محكم گرفت واي بدبخت شدم حاال فكر ميكنه من از روي عالقه اين كارو
كردم نميدونه اين كار من معموليه
با ناله گفتم: هان چي ميخواي عينه مجرما دست منو گرفتي؟
با خنده دستمو آزاد كرد و گفت: كي برگشتي؟
گفتم: پيش پاي شما
- چرا اين قدر دير اومدي؟
- مگه منتظرم مونده بودي؟
سرش رو تكون داد و گفت: آخه من از كجا بايد ميدونستم كال هر وقت شما با دوست جونتون
بيرون ميريد اين قدر دير ميايد؟
شونه هامو باال انداختم و گفتم: بايد عادت كني
خواست چيزي بگه زودكي پريدم تو آشپز خونه و بستني رو از تو فريزر در آوردمو دادم دستش
و گفتم:آفرين بچه خوب...بخور قاقا لي لي رو
سامان با عصبانيت بستني رو ازم گرفت و گفت: بچه خر ميكني؟
با تعجب گفتم: مگه به خودت شك داري؟
گفت: واقعا كه ....و خواست از جاش بلند شه كه دستشو گرفتمو گفتم: بشين كارت دارم
دوباره نشست
جدي شدم و گفتم: ما قراره تا يه مدتي با هم كنار بيايم و با هم زندگي كنيم درسته؟
سرش رو تكون داد ادامه دادم: و تو اين مدت قرار نيست كه اتفاقي بين ما بيوفته درسته؟
دوباره سرش رو تكون داد و من ادامه دادم: پس چه بهتر اگه اين مسخره بازي هارو كنار بزاريم
و با هم مثه دوتا دوست برخورد كنيم نه دوتا دشمن خوني؟........