شب جمعه ست و دلم کرب و بلا میخواهد

عشق، از "کرب و بلا" آمده حتماً به وجود
مرگِ ما بود ، اگر اشکِ "شبِ جمعه" نبود

"فاطمه" در حرم است و پسرش میگوید...
این قَدَر دست به پهلو نَبَر ای یاسِ کبود