چندین بار این ویدئو را نگاه کردم.

‌‌چندین بار این ویدئو را نگاه کردم.
نه به این خاطر که صرفا یک کودک است و قرآن تلاوت می‌کند، نه!
این صحنه‌ها ماهتابِ شب‌های تاریک‌اند، بین هزاران ستاره‌ی مصنوعی، بین ویدیوهای وایرال شده از بچه‌هایی که مدل لباس و رقص و دابسمش‌های بی‌معنی و حرمت‌شکن شده‌اند.

قرآن خواندنش برای جلوِ دوربین نیست.
از دل می‌خواند و آنقدر معنیِ آیات را فهمیده که کلمات را گویی با ترجمه ادا می‌کند.
فضای اطرافش، تریبون مسابقه نیست و خبری هم از استرسِ برنده نشدن نمی‌بینی.

نشسته کنار چادرهایشان روی زمین، کلامِ آسمان تلاوت می‌کند.
از مومنان و دعاهایشان می‌گوید، آنجا که از خدا خانواده‌ای مایه‌یِ چشم روشنی طلب می‌کنند و از عاقبتِ نیکشان...

این قشنگی را حس می‌کنی؟! کسی آیه‌ای را تلاوت کند که خود مصداقش باشد.

«رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّیَّاتِنا قُرَّةَ أَعْیُنٍ وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقینَ إِماماً...»